De wilde bloemen van de weiden hebben hun fijne kant aangetrokken. Weidebloemen zijn altijd een verwacht evenement voor natuurliefhebbers. Ze zijn de mooiste, de meest delicate en de meest discrete. Een mooie les in nederigheid in dienst van verleiding!
madeliefjes
© J-F. Mahé** Daisy ** Vanaf maart lichten veel gazons op met kleine witte flitsen. Voor de tuinier die van wilde bloemen houdt, zal de grote vraag zijn: de eerste keer maaien of deze kostbare ornamenten bewaren? Soms is het voldoende om een paar meter met de maaier rond te lopen om het gazon een landelijke charme te houden. Als dat zo is, zal deze rustieke kleine vaste plant het niet tegen je houden en bij de eerste gelegenheid nieuwe witte knoppen laten groeien.
Ereprijs
© J-F. Mahé** Veronique ** Zo bescheiden dat het nauwelijks opvalt als er maar één geïsoleerd onderwerp is, aan charme ontbreekt het de veronica niet. De kleine bloemkronen met vier bloembladen onderscheiden zich door een min of meer intens blauw, afhankelijk van de variëteit (tot 200). Er zijn ook roze en witte varianten.
Ficaire
© J-F. Mahé** Ficaire ** Ficaire is een veel voorkomende kleine vaste plant die houdt van schaduwrijke en koele plekken om vervolgens te koloniseren. Het wordt vaak gevonden aan de rand van sloten, in het kreupelhout en in de buurt van rivieren. Het heeft schitterende gele bloemen, niet anders dan die van boterbloem. Het ontleent zijn naam aan de vijgenvorm van zijn knollen waarvan bekend is dat ze aambeien behandelen.
viooltjes
© J-F. Mahé** Viooltje ** Deze kleine bloem is een symbool van liefde. Zijn betoverende geur contrasteert met zijn discrete en ingetogen uitstraling. Het inspireert zowel parfumeurs als banketbakkers die er schattige snoepjes uit halen. Het blad, rond en hartvormig, is ook charmant. Hij bloeit in de lente en opnieuw in de herfst als de omstandigheden gunstig zijn. Deze kleine, bodembedekkende vaste plant houdt van humusrijke bodems en gedijt goed op vergeten plekjes in de tuin.
Maaibalk
© J-F. Mahé** Dovenetel ** Deze kleine plant, ook wel "rode brandnetel" genoemd, heeft niet de discretie van het viooltje. Vanaf maart komen de roze bloemen boven het gazon uit dankzij stengels die tot 25 cm hoog kunnen worden. Tuinders die niet erg gevoelig zijn voor de charme van de bloei, zullen het als invasief beschouwen en classificeren als een "onkruid". Dit eenjarige kruid houdt van rijke, koele grond en waardeert zowel bebouwde gebieden als bermen en weiden.
Silene
© J-F. Mahé** Silenus ** Bijgenaamd "rode metgezel" of "witte metgezel", afhankelijk van de kleur van de bloembladen, waardeert de silenus vochtige bodems. Hij wordt dan ook vaak aangetroffen in sloten en aan de rand van het bos.
Veldkeramiek
© J-F. Mahé** Veldvogelmuur ** Des te meer lichtgevend omdat hij in groepen voorkomt, wordt de veldvogelmuur vaak aangetroffen op de hellingen en in de weilanden waar zijn witte bloemkronen uitkomen dankzij zijn lange dunne stengels. Deze kleine bloem heeft alle charme en eenvoud van lentebloemen. Wees niet bang om het te vermenigvuldigen, het is een vastere vaste plant dan het lijkt!
Paardebloemen
© J-F. Mahé** Paardebloemen ** De paardenbloem: er zijn net zoveel redenen om ervan te houden als om er niet van te houden! Krachtig en soms moeilijk te verjagen uit de tuin, wordt de paardenbloem vergeven door zijn bladeren aan te bieden, in salades, voor de consumptie van fijnproevers. En hoewel zijn bloem misschien gewoon lijkt, verrukt hij de ogen als hij bloeit op de schaal van een weiland. Zodra de bloei voorbij is, produceert deze vaste plant een zilverreiger waarop het gebruikelijk is om te blazen bij het doen van een wens …
Cardamine
© J-F. Mahé** Cardamine ** De weide cardamine gedijt goed op vochtige plaatsen zoals sloten, natte weilanden en bosranden. Het heeft kleine, delicate bloemen, wit of licht lila. Deze mooie vaste plant is een lust voor het oog en het gehemelte: de bladeren hebben de smaak van waterkers, terwijl de bloemen een decoratieve en peperige toets aan salades geven.
Hallo
© J-F. Mahé** Cuckoo-sleutelbloem ** De bloemen houden niet van eenzaamheid, altijd verenigd in delicate bloemschermen. Ze lijken hun hoofd te buigen als je langskomt, je begroetend met een gracieuze "hallo", maar weten hoe ze het trots moeten opheffen in het aangezicht van de eerste zonnestralen.