Ik neem de tijd om naar verzoeken te luisteren en mijn klanten in de goede richting te wijzen
Praten met Lucile Dubroca is een echte pauze in een goed humeur en gezelligheid. Deze natuurliefhebber heeft zich al meer dan 20 jaar gespecialiseerd in de herinrichting van privétuinen via haar eigen bureau dat ze ondeugend "Lulu Jardine" doopte. Naast de buitenruimtes die ze een getalenteerde make-over heeft gegeven, besteedt de tuinman uit Marseille een groot deel van haar vrije tijd aan het gemeenschapsleven: gemeenschapstuinen, verschillende projecten in samenwerking met de stad Marseille, interventies in scholen … Lucile Dubroca is vol met projecten, terwijl hij de tijd neemt om te genieten van zijn nieuwe professionele avontuur. Het is ook tijdens het tuinieren dat ze ermee instemde om onze vragen te beantwoorden, met de energie en het goede humeur die haar kenmerken.
Na een aantal jaren in een ontwerpbureau te hebben gewerkt, besloot je om je eigen structuur te lanceren… Waarom deze keuze?
Ik heb eigenlijk twintig jaar bij een bureau gewerkt, waarvan de meeste projecten werden uitgevoerd in nauwe samenwerking met stedenbouwkundigen en lokale gemeenschappen. Toen ik begin jaren 90 mijn studie aan de landschapsschool van Versailles afrondde, was het niet gemakkelijk voor mij om mijn precieze roeping te vinden. Dus volgde ik de meest gewaardeerde stem van die tijd door bij verschillende landschapsbureaus in het buitenland te werken aan grootschalige projecten. Deze ervaring bracht me naar Portugal, waar ik gedurende 10 jaar deelnam aan de aanleg van openbare tuinen, scholen, ziekenhuizen met Atelier ARPAS… Hoewel deze jaren zeer de moeite waard zijn geweest. 'Een persoonlijk en professioneel standpunt had ik de wil om naar een kleinere structuur, waarin ik kon profiteren van totale vrijheid. Dus begon ik, alleen, bijna drie jaar geleden aan het avontuur "Lulu Jardine". 
Hoe zie je je dagelijkse werk?
Bovenal waardeer ik het contact met mijn klanten! Hen adviseren en geruststellen over hun keuzes is een belangrijke stap tijdens de eerste gesprekken. Ik neem de tijd om naar hun verzoeken te luisteren en hen in de goede richting te sturen zodat hun project coherent is: een buitenruimte, van welke aard dan ook, moet inderdaad gemakkelijk te onderhouden blijven en in harmonie zijn met zijn omgeving (zon, wind… ). Wat betreft planten, ik geef zoveel mogelijk de voorkeur aan lokale planten, die niet bang zijn voor de sterke hitte van Marseille of de klappen van de Mistral. 
Je hebt veel geïnvesteerd in het gemeenschapsleven, vertel ons over je verschillende projecten …
Ik kwam terecht in schoolanimatie, met het opzetten van tuinworkshops voor kinderen. Een activiteit die enigszins bij toeval werd besloten, naar aanleiding van een verzoek van een vereniging in Marseille die op zoek is naar professionals in deze sector. De kans voor mij om mijn dagelijks leven te diversifiëren, maar vooral een verrijkende ervaring, waardoor ik de winterperiode met veel meer lichtheid tegemoet kon treden! Daarnaast heb ik contact met de collectieven Terre de Mars en Terre en vue, die werken aan de herintroductie van stadslandbouw. Het idee is om verlaten land of land waarop vastgoedprojecten gericht zijn weer in cultuur te brengen, wat het niet alleen mogelijk maakt om de lokale bevolking te integreren door middel van collectief werk in de tuin, maar ook om bij te dragen aan een vernieuwing van voedselsoevereiniteit door kortsluiting, geassocieerde met een bewustzijn van technieken en cultivatiecycli. We zijn bezig met het sluiten van een overeenkomst met de stad Marseille op de Place de la Rotonde, waar we vanaf het begin van het schooljaar workshops over tuinieren zullen aanbieden. 
Tot slot, welke tuinen inspireren jou?
Mijn smaak gaat meer uit naar eenvoudige tuinen, waar alles kan worden gecreëerd vanuit een bestaand complex. Ik hou vooral van het initiatief in de industriële woestenij van Saint Nicolas in Redon, waar een vereniging al enkele jaren experimenteert met teelt op vervuilde grond, niet bedoeld voor dit soort projecten. Het is een grote uitdaging, gekoppeld aan een interessante ervaring, aangezien tuinders en verschillende belanghebbenden alleen de elementen gebruiken die ze ter plaatse hebben, zonder iets van buitenaf mee te nemen. Daarnaast ben ik zeer geïnteresseerd in het werk van Thomas Martin, een jonge landschapsarchitect DPLG in Marseille, die onder meer experimenteert met de teelt op lasagne: deze laatste bestaat uit het over elkaar heen leggen van kartonnen dozen en composteerbaar afval om het voedende substraat te vormen dat waarschijnlijk bemest de plaatsen die verlaten zijn in de stad. "Niets gaat verloren, er wordt niets gecreëerd, alles wordt getransformeerd", is een motto dat heel goed van toepassing is op mijn manier om de tuin te benaderen, omdat het voor mij essentieel is om te verbeteren wat we hebben … Dit wordt de grootste uitdaging voor komende generaties. 
Meer info op http://www.lulu-jardine.com/