Een oude Japanse verftechniek
Sinds enkele maanden maakt hij een duik in de wereld van mode en decoratie. Shibori is een verftechniek uit Japan waarbij een stof wordt geknoopt, gedraaid, gevouwen of genaaid voordat deze wordt gewassen in een bad met natuurlijke verf. Het resultaat zijn sublieme en delicate patronen die de stoffen van huishoudlinnen sieren. We vertellen je meer over deze Japanse verftechniek die doet denken aan de tie and die techniek.
Een Japanse verftechniek
Shibori is een oude verftechniek die zijn oorsprong vindt in Japan. Het komt van de term 'shiboru', uit het Japans vertaald als 'twist, squeeze'. De oudste stof die met deze techniek is geverfd, dateert uit de 8e eeuw en komt overeen met goederen die door keizer Shōmu zijn geschonken aan de Tōdai-ji-tempel in Nara. Oorspronkelijk werd shibori vooral gebruikt om de kleding van samoerai en kimono's uit de Edo-periode te versieren.
Traditioneel werd shibori gebruikt op natuurlijke vezelstoffen zoals zijde, hennep en - meer recentelijk, katoen. Om deze stoffen te kleuren gebruiken we een natuurlijke plantaardige kleurstof: indigo. De gecreëerde patronen doen denken aan een stropdas- en kleurstofeffect en kunnen bepaalde vormen aannemen: geometrisch, grafisch, aquatisch, organisch, enz.
De verschillende methoden
Je begrijpt, de prints gemaakt met de shibori-techniek worden mogelijk gemaakt door knopen, wendingen, vouwen en naaien op de stof. Dompel de stof vervolgens gewoon onder in een bad van water en indigo om het te verven en eindig met een spoeling met schoon water. Er zijn verschillende technieken van shibori. Ze bieden allemaal de mogelijkheid om verschillende patronen en prints te maken:
- Kanoko shibori: dit is de meest populaire en gemakkelijkste manier om shibori te vouwen voor een eerste ervaring thuis. Knijp en vouw de stof eenvoudig met elastiekjes en dompel hem vervolgens in een bak met indigo. Een variant van deze techniek, ne-maki shibori, bestaat uit het knopen van de stof met kralen of kleine steentjes.
- Miura shibori: voor deze techniek moet je een haak gebruiken. Het idee is om de stof te knijpen door er een lus draad omheen te wikkelen, met behulp van een haak. De draad mag de stof niet binden, maar de spanning van de laatste zorgt voor lichte en poëtische patronen …
- Kumo shibori: Net als bij spinnenwebben, worden de patronen die met deze methode worden gemaakt, mogelijk gemaakt door de stof gelijkmatig te vouwen voordat u deze vastbindt. Deze techniek is moeilijker omdat ze nauwkeuriger wil zijn en precisie vereist voor een succesvol resultaat!
- Nui shibori: deze methode vereist een zekere beheersing van het naaien. In feite moet u een draad op het losse punt in de stof halen voordat u deze stevig vastmaakt (om een goede spanning van de stof te garanderen bij het kleuren) en om elke draad te binden. De verkregen patronen kunnen niet fijner zijn! Voor deze methode zijn geduld en nauwkeurigheid vereist!
- Arashi shibori: Voor deze techniek heb je een paal of een stok nodig. Dit gereedschap moet het mogelijk maken om de stof diagonaal op te winden, hem stevig vast te houden en overal samen te drukken om geplooide prints te verkrijgen. 'Arashi' is vanuit het Japans vertaald als storm 'omdat de verkregen patronen de bias-regen oproepen die specifiek zijn voor dit weerfenomeen.
- Itajime shibori: om deze techniek te starten, is het noodzakelijk om stevige materialen te gebruiken om de stof te behouden en om te voorkomen dat alle delen van de stof worden geverfd. Traditioneel worden houten platen gebruikt waartussen de stof wordt vastgehouden door geknoopte touwtjes. Tegenwoordig is de methode gemoderniseerd en is het gemakkelijker om plastic platen (plexiglas) te gebruiken en wordt de stof vastgehouden met clips of elastieken.
Welke methode u ook kiest, shibori moet worden uitgevoerd op stoffen van natuurlijke vezels die geen chemische behandeling hebben ondergaan!