We laten ons meeslepen door deze levende tuin van liefde en zoet water
Sinds 10 jaar stelt Françoise Lacaze de deuren van haar schitterende tuin voor ons open. Een zen-tuin, gelegen in de stad Essarts-le-Roi, in Yvelines, waar alles kalm en sereniteit is. Maar het avontuur begint al veel eerder en de eigenaresse vertelt ons vandaag het verhaal van haar kleine oase van rust. Een geïnspireerde wandeling, doorspekt met Japanse elementen.
Vertel ons over je achtergrond…
Aanvankelijk was ik helemaal niet bedoeld voor de tuin. Ik had farmacologie gestudeerd en had een baan die me fascineerde. In 1988, toen we het huis kochten, na een professionele verhuizing, wisten we niets over dit land, dit veld, dit moeras dat vandaag het pand omringt. Het park van 2.500 vierkante meter, doorkruist door de Yvette, bleek niet het ideale domein. En we ontdekten het enige tijd later toen we probeerden onze eerste struiken te planten.
Hoe is uw tuin zoals wij die kennen tot stand gekomen?
Met veel geduld en doorzettingsvermogen. We moesten het land droogleggen, in alle seizoenen uit het water halen. Lange tijd hebben we heel hard gewerkt. Maar fabrieksbeheer was altijd erg ingewikkeld. In 1998 deden we een beroep op tuinarchitect Sonja Gauron, om een geheel nieuwe oriëntatie in de tuin te creëren, waar water niet langer een vijand maar een vriend is. We graven dan 3 bassins, organiseren de ontruimingen en vooral planten we planten die zich aanpassen aan de situatie. De aangepaste planten en de meer gecontroleerde bodem laten de Grenouillère dan eindelijk bloeien! 
Een nogal zwaar project, waardoor sprong je eruit?
Het is waar dat de implementatie een langdurig proces was. Alleen, een jaar na de revisie, toen er nog van alles te doen was, verloor ik mijn man. De tuin is maar op een kwart van de oppervlakte aangelegd. Maar daarvoor, voor ons, wilde ik de tuin afmaken, erdoor tot leven wekken. Ik stopte toen met mijn hoofdactiviteit om me volledig in het tuinieren onder te dompelen. Ik bleef het elke dag een beetje meer vormgeven. Ik plantte minstens 1.500 planten en veranderde soms het ontwerp als ze een bepaalde plek niet leuk vonden. Vandaag heb ik meer dan 2000 soorten planten en de tuin, die ik als therapie beschouwde, is een passie geworden. Goede student, ik heb doorgezet om er een plek van te maken waar ik nooit echt alleen ben… 
Maar echt ben je niet, je tuin is erg druk…
Oorspronkelijk was mijn privétuin niet van plan voor het bezoek. Ik open hem alleen in bepaalde weekenden, van de lente tot de herfst. Ik verwelkom doordeweeks nog steeds groepen, meestal buitenlanders of landschapsarchitecten, voor rondleidingen en met wie het erg interessant is om te praten. Advies van particulieren is van onschatbare waarde. Buiten dat is het waar dat ik ontvang voor trouwfotoshoots of andere ceremonies. En de tuin is het hele jaar door toegankelijk voor schilders, meestal geïnstalleerd onder de overdekte gang, als een dojo. Ten slotte organiseer ik, altijd in een geest van Aziatische traditie, ook demonstraties van Japans boogschieten, Kyudo. 
Het is waar dat je deze Japanse sfeer echt in je tuin kunt voelen, waar komt het vandaan?
Ik ben helemaal verliefd op Azië. Mijn grootvader had destijds een passie voor Japan en ik denk dat hij die aan mij heeft doorgegeven - vooral toen hij me meenam naar de tuin van het Japanse dorp Albert Kahn in Boulogne. Daarna putte ik uit mijn eigen ervaringen, maakte ik veel reizen. Maar vanaf het begin wilde ik mijn tuin een echte identiteit geven. Ik speelde met het water, de vijvers, de bruggen om deze typische sfeer na te bootsen. Later voegde ik er geleidelijk een kiosk, lantaarns, sculpturen, een theehuis aan toe… Ik snoeide de bomen in Japanse stijl, zoals mijn eerste bonsai. De rust, het geluid van hypnotiserend water, zijn bevorderlijk voor meditatie, en het is deze filosofie die ik vooral leuk vind. Laat de natuur om je heen leven, stoor haar niet en profiteer van alles wat ze ons kan geven. Dus ik zie mijn tuin groeien, de flora en fauna leven dagelijks … Het is uiteindelijk een zeer aangename en bevoorrechte plek. Meer info op http://www.jardin-lagrenouillere.fr /