Hoe taro planten en kweken?

Tips en trucs voor het kweken van "Chinese kool"

Gekweekt voor zijn decoratieve kwaliteiten of voor consumptie, is taro een groenteplant die je niet zal blijven verrassen!

De kenmerken van taro

Type: groenteplant
Hoogte: van 80 cm tot 1 m
Bloemkleuren: wit geel
Bladkleuren : lichtgroen, middengroen, donkergroen, paars
Gewenste tentoonstelling: zonnig
Grondsoort: humus, kleiachtig
Gebladerte: verouderd
vegetatie: vaste plant
onderhoud: regelmatig water geven
ontsmetten: Neen
Ziekten: rode spin, slakken, slakken

Oorsprong en bijzonderheden van taro

de taro, ook bekend als "colocase des olds" of "chou de Chine", is a decoratieve bladplant maar die ook gekweekt kan worden voor consumptie van zijn bol. Inheems in Azië en meer specifiek Birma, behoort taro tot de Araceae-familie en wordt het al eeuwenlang gekweekt door de Egyptenaren en Romeinen.

In Frankrijk wordt de taro eerder als sierplant gekweekt, terwijl men in de tropische zones zijn knollen maar ook zijn bladeren consumeert.

Er zijn ongeveer 1.000 variëteiten van taro over de hele wereld. Sommige soorten bereiken 1.80m zoals de "Black Beauty" colocasia antiquorum. Xanthomosa violaceum biedt eetbare knollen met roze vruchtvlees terwijl de jonge bladstelen van "Colocasia esculenta" ("olifantenoor") worden gegeten. De meeste soorten taro hebben grote bladeren die soms lichtgroen, metaalachtig groen of donkergroen zijn, zelfs paars.

Deugden en gebruik van taro

de Chinese kool heeft een zeer belangrijke voedingskracht. Daarnaast bevatten de bol en bladeren calcium, ijzer en zijn de bladeren ook rijk aan vitamine A, B en C.

Noteren : vanwege het calciumoxalaat dat het bevat, is het verplicht om de taro voor consumptie te koken (soms zijn zelfs meerdere kooktijden nodig) om geen last te krijgen van irritatie van de huid, maar ook van de slijmvliezen van de mond en keel.

Taro planten

Taro moet in rijke, kleiachtige grond en op een zonnige locatie worden geplaatst. Het wordt in april-mei in de grond geplant, waarbij de knol op ongeveer 30 cm wordt begraven. Net als aardappelen is het noodzakelijk om de planten te beboteren.

Taro wordt ook in potten gekweekt, in een humusrijke bodem. Sommige soorten staan zelfs graag in een bak, zonder de hele kluit nat te maken.

Teelt en onderhoud van taro

Het is essentieel om regelmatig water te geven, evenals een toevoer van kunstmest, behalve in een vijver waar vissen zich ontwikkelen. Niet erg resistent, deze plant moet in de winter worden gemulleerd. Voor een containercultuur is het mogelijk om ze in de winter binnen te plaatsen.

Vermenigvuldiging van taro

Het is mogelijk om de door de knoppen geproduceerde uitloper te scheiden en in een humusrijke grond te plaatsen, maar ook om de knollen van de moederplant te scheiden. De stekken door afstoting bestaan, als het erom gaat een deel van de top van de knol af te nemen en deze snel te verplanten.

Oogsten en conserveren van taro

Jonge scheuten kunnen indien nodig worden verwijderd voor variëteiten met groene of rode bladstelen. De knollen daarentegen worden ongeveer 6 maanden na het planten verzameld. Voor een betere bewaring is het raadzaam ze te schillen en in te vriezen. Hun smaak doet, afhankelijk van de variëteit, denken aan zoete aardappel of meer gekruid voedsel. De bladeren moeten snel worden gegeten. Pas wel op dat je het eerste kookwater erbij gooit om ze bijvoorbeeld in kokosmelk te koken.

Ziekten en plagen van taro

Indien gekweekt in een te vochtige omgeving, kan de knol last krijgen van rot.
Ongedierte dat waarschijnlijk uw taro planten zijn rode spinnen evenals slakken en slakken. Om de eerste te bestrijden, is het raadzaam om een licht vochtig blad te houden, de rode spinnen worden aangetrokken door een droge atmosfeer.