Ontmoeting met Thierry Dalcant, landschapsontwerper voor het bureau Perceptions

Inhoudsopgave:

Anonim

Bij het stylen van kruiden in de tuin …

Prijs voor landschapscreatie op de beurs "Jardins, Jardin" in 2012, Thierry Dalcant is in minder dan vijf jaar een referentie geworden in zijn vakgebied. Met het bureau Perceptions stelt hij zich de patio's en de binnenplaats van de Chloé-boetiek, rue Saint-Honoré of het terras van het restaurant van het Palais de Tokyo, Monsieur Bleu, voor. Onlangs ontwierp hij het dak van het populaire Molitor-zwembad, een stadstuin doordrenkt van droom en zachtheid. Uitleg.

Vertel ons over je achtergrond…

Ik heb twintig jaar in de modewereld gewerkt. Ik heb gewerkt met modehuizen zoals Yves Saint Laurent, Givenchy, Nina Ricci… Ik heb zelfs een korte periode bij Jean Paul Gaultier gelopen, maar dat deed er niet echt toe. Het was een echte passie, en dat is het nog steeds, op een gegeven moment wilde ik iets anders ontdekken. Door een huis op het platteland te kopen, kon ik jeugdherinneringen herontdekken en werd ik me bewust van dit verlangen naar een tuin, naar contact met de aarde. In Parijs vergeten we en gaan we weg van de fabriek. Daarna begon ik een opleiding aan de Nationale Landschapsschool in Versailles. Afgestudeerd in 2009 ben ik als freelancer begonnen aan kleine projecten voor particulieren. En in 2012 vervoegde ik François Chotte en zijn bureau Perceptions. Sindsdien sta ik in de artistieke leiding van deze structuur waarvoor ik alle landschapsprojecten beheer.

Maar hoe ga je van stylist naar landschapsarchitect?

Met mode ontwikkelde ik een gevoeligheid voor kleuren en volumes. Daar uit ik het op een heel andere manier, maar zonder mijn prestaties te ontkennen. Het idee was om op natuurlijke wijze over te schakelen van een object naar een ruimte om het te definiëren en te transformeren. Dit was wat in het begin verontrustend was! Maar de reconversie vond heel snel plaats. Via sferen, materialen vond ik dezelfde sensaties. We kunnen mode en de tuin eindelijk beschouwen als twee parallelle universums waarin we gemakkelijk kunnen terugveren.

Heb je een geheim om altijd eerlijk te zijn in je prestaties?

Bij Perceptions zijn we een laboratorium van ideeën, altijd in het voorstel, in de innovatie. Maar meestal is het de site zelf die het project definieert. Elke ruimte is uniek, dus je moet het potentieel ervan onthullen. Maar buiten een eenvoudig adviesbureau proberen we onze missies zoveel mogelijk voor 100% uit handen te nemen, van het ontwerp tot het technische doel om zo een goede realisatie te garanderen. In Molitor bijvoorbeeld legde ik mijn hand op de grond. Dit is wat de rijkdom van dit beroep doet. Een werk kunnen materialiseren, voorbij papier, een manier om de cirkel te sluiten. In de mode is het hetzelfde principe, je gaat van eenvoudige tekening naar de parade. En in de tuin is het net zo belangrijk om uw project uit te voeren, om het een andere dimensie te geven.

Hoe dacht je precies over het project van Molitor?

Het aangelegde dak van dit zwembad, een mythische en zeer karakteristieke plek uit de jaren '30, is gearticuleerd in twee ruimtes. Eerst moesten we een buitenkeuken organiseren, een plek om te delen, vergezeld van een aromatische bar. Ik ontwierp toen echte groenteplanken waarin we een paar kruiden plukken om op het laatste moment een vlees- of visbereiding te versieren. Dan is er een echte tuin op het dakterras waar ik twee privékamers heb gehuisvest. Het concept maakt deel uit van een plantentopografie die het resultaat is van het planten van planten in boven elkaar geplaatste en op maat gemaakte kuipen. Vaste planten, kleine struiken, ik heb een mini-biodiversiteit gecreëerd zodat klanten zo dicht mogelijk bij planten kunnen komen en zo een echte tuin doordrenkt met een bepaalde mix en een poëzie die het weghaalt van het klassieke terras.

Tot slot, wat is de sleutel tot het combineren van design en vegetatie?

Het idee is om uit het pure register van de tuin te komen. Ik beperk me niet tot de tuinbouwproductie. Elke keer probeer ik de plek naar een meer dromerig universum te transporteren. En in een ruimte waar de architectuur streng kan zijn, brengt de vloeibaarheid van de plant zachtheid. En de mix van verschillende gebieden geeft noodzakelijkerwijs meer karakter aan de tuin. Natuurlijk omschrijf ik mezelf in de eerste plaats als een tuinarchitect, maar ik ben toevallig een ontwerper voor bepaalde projecten, zoals dat van Molitor waar ik de bar en die beroemde aromatische planken volledig heb ontworpen. Maar bovenal zeg ik graag dat ik planten ensceneer. Ik werk terwijl ik woon, maar het is de tuin die de plek in bezit neemt en niet andersom. Dit is wat ik moet onthouden van mijn werk: planten voeden al mijn projecten. Ontdek al het werk van Thierry Dalcant op zijn website: www.thierrydalcant.com